剧照
剧情介绍
该片讲述在斯里兰卡，内战已经快要结束，无数难民等待着离开这片被战火摧残的土地。为了更容易申请政治庇护，年轻的女人雅丽妮（Kalieaswari Sriniv饰）、曾经效力泰米尔猛虎组织的战士迪潘（杰苏萨桑·安东尼萨桑饰）和9岁的失去父母的小女孩伊莱娅（Claudine Vinasitha饰）冒充一家人，来到法国巴黎近郊开始了新生活。迪潘在这片贫民聚集的郊区找到了一个公寓管理员的工作，不会法语的雅丽妮也在一户人家做家政，“女儿”伊莱娅则进了附近的学校。生活看起来在往好的方向发展，但充斥着暴力、毒品、犯罪的巴黎郊区，注定不会是他们平静生活的净土，当命运不可逆抗，迪潘只好用自己最熟悉的手段，守护这个由三个陌生人组成的相依为命的“家庭”。热播电视剧最新电影街区斗士僵尸福星仔狂野太空突变纽约小匪战黑帮女神深深的腥红双夭记为爱叛逆2之逆战到底陈真后传ALIFE～深爱的你～神推偶像登上武道馆我就死而无憾2022亡命娇娃十三癫和尚（粤语版）鲍尔的抗争鬼屋之影冬日之光松江教父-上集夜爱吸血鬼邪恶发生2咒·丝羞辱2017出球制胜觉醒：仿生浩劫雷切尔·布鲁姆：死亡，让我做我的特别节目修复The Fix王家丘吉尔的秘密
长篇影评
1 ) 無所謂重：《流離者之歌》
近日坎城影展競賽名單揭曉，一股坎城熱形將席捲全球影壇目光；巧的是，去年坎城金棕櫚大獎電影《流離者之歌》，最近也才剛趁熱上映呢！
作為電影藝術的大本營，坎城影展前幾年最高榮譽金棕櫚獎頒得都不差，《冬日甦醒》、《藍色是最溫暖的顏色》、《愛•慕》部部有口皆碑，直到去年踢到鐵板，賽前呼聲最高的《刺客聶隱娘》、《因為愛你》、《索爾之子》均告落敗不說，最後由法國自家愛將賈克歐狄亞《流離者之歌》攻下這座名留青史的桂冠，更引來不少護短的質疑。
對國內觀眾而言，求之若渴、近在眼前的金棕櫚美夢化為烏有，可比當年《喜宴》、《霸王別姬》勇闖奧斯卡競技場意外敗給《四千金的情人》那麼嘔氣，可想而知，時隔一年隨著本片終於上映，「證明它沒有《刺客聶隱娘》好」的酸溜溜情結，恐怕要多過對美學的實質期待。
好在，《流離者之歌》頭起得既不尋常，也不漂亮——不漂亮指的是它擺明不端出唯美菜餚以取悅文青眼球。順著這大氛圍下來，電影本身應可足國內影迷這波「酸癮」。
來自斯里蘭卡的一男一女一小。三位難民，被非親非故的罹難一家三本護照偶然對號拼組為一個家庭。這個冒牌家庭，姓迪潘，也就是原片名——「迪潘」這名字既不存在，也存在。說穿了就是亂世下失根的異鄉人，賴以苟活下去的假姓氏。
開門見山一場假護照換取新身分的戲，鋪得直白，場景亦不見驚人。踏入法國領地，慢慢，透過男女主角為求溫飽，披戴看護工新身分，不知天高地厚的誤入幫派毒梟領地——一座容納犯罪交易的超大社區。在這個視角狹窄、對折再對折的生存場域裡，他們眼中原本滿懷期待的所謂美好未來，也隨之模糊、歪曲起來……
去年有個新聞片段大家想必記憶猶新，一名冷血的匈牙利女記者，伸腿將敘利亞難民父子絆倒，令人髮指的行為，如料激起一股義憤填膺的全球熱論，這印證任何議題有效「具象化」後，加乘所得出「眾怒」，力量照樣可以無遠弗屆。
賈克歐狄亞選定《流離者之歌》此一題材，固然呼應難民投奔歐洲的當代國際焦點，偏偏，電影本身並不耽溺於渲染衝突、貧病場景。說穿了，身在這個資訊爆炸、影音串流氾濫的時代，難民移居歐洲問題在缺乏遠因基礎認識的你我眼裡，可能是更多走馬看花的錯判——意即，身為一位電影觀眾，非洲貧病現況都遠比歐洲難民更可能立即衝擊你我淚腺要區。
換過來講，這時你要拍一部難民電影，「煽情」可能是一種首要手段了——沒關係，把它包裝得好聽一點，我們稱「感人」、「動人」。作為一部世界一級影展大獎作品，如果你指望它賣相「動人」，《流離者之歌》無疑是讓人失望的。
賈克歐狄亞將野心架構在鬆動那條「寫實／奇幻」的界線，他先告訴我們「動人」不必是一部電影的義務或目的，他並以一種我們未必熟悉的色系，去織就一張神秘組織。這種組織網脈，未必仰賴黑市交易、槍林彈雨，來體現主人翁的激憤、逼現主人翁的困境。說穿了，以這種「奇特組織」來貫穿難民這枚寫實性的「社會問題」，是極不討喜，甚至可能被批為流於「取巧」的。
偏偏，他場面調度又拿捏得極好。幾場女主角與毒梟雇主的對話戲，配上一個耐人尋味的電子腳鐐，將「自由」與「困境」辯證得精闢又迷人，那種趨近毒梟，寄生於罪惡之上，益發得見其良善的矛盾，是遠在地球彼端的你我也不難找到共感的。
影片後段高潮處，男主角駕著客車，直入這毒梟掌權的小型戰場，衝著鋒，陷了陣，攝影機卻始終不肯離開車廂。此時，槍林彈雨引申出蛻變的「煙火意象」。戮力煽出奇幻的氣味，來「供給」某種奇特的救贖。
是的，我用了「供給」這種對應於「難民」的字眼。
賈克歐狄亞橫向延伸了前作《大獄言家》對「困境」一詞的解釋。沒有俊男美女，缺乏討巧的肉搏戲，這回他握擁的優勢不比《大獄言家》，然其粗礪的表層，照樣泛出人性的光澤。
真要說最大的技術失誤，要屬童星女孩的演技，未能發揮穿針引線的功能，若干場戲的失誤，對整體造成無可避免的損傷，
剛好，前幾天在電影社團與其他網友聊到約翰史勒辛格的《午夜牛郎》，有人提到男主角強沃特年少時期遭歹徒強姦的段落，我一陣困惑：「我不記得有這一段哪！」回家，我拿出片子快速搜尋，看到那尺度刻意大膽、卻不深刻的黑白片段，勉強撈回一點記憶——頗迷幻，有點像同年的嬉皮代表作《逍遙騎士》。然而，這段就60年代視角堪稱驚世駭俗的招式，卻遠比不上達斯汀霍夫曼即興攔下計程車，咒罵：「I walk here,man！」來得有記憶點。
同樣，多年後，我們記得的是《流離者之歌》炫耀了那些鏡位，靠攏了那些型款？還是難忘那一曲深沉的悲調呢？
比起過往金棕櫚經典《計程車司機》、《現代啟示錄》加冕時刻便跟時代的乖戾之氣瞬間接軌，《流離者之歌》不是一部你可以迅速找到定位的電影，它難民得不那麼難民，悲憫得不那麼主流，揭獎一剎引來不知所措倒也無可厚非。
有人說《流離者之歌》中文片名取得不好，我倒覺得，它歪打正著了本片刻意激昂的旋律，多麼平凡的傷痛，都可以詠嘆成一曲悲歌。甚至你可以說，因為吃了苦，所以夠格將嘴裡的苦，落款成曲。
綜觀影展生態，金棕櫚的巔峰意義往往被投以錯誤期待，舉個例，眾知漢內克兩度金棕櫚之作，開創意義上都超越不了前作！沒錯，《流離者之歌》無所謂重，甚至多數人認為它比不上賈克歐狄亞過往作品。但一部「作品」以不以美學為制高點，導演自有分寸，無論如何，本片確實找到一個殊異的角度，有效折射出難民投奔富庶，衣食無虞卻食慾不振的心靈角落，是失根者衣冠楚楚的病痛，未嘗不是根絕不去的血緣之痛！
2 ) 地狱模式
3 ) 家庭梦与孤独
三个陌生人走到了一起，为了生活下去，成立了一个家庭。没有复杂的剧情，没有猛烈的情感，仅仅是在这个生生不息的人间下，相互扶持着走下去。影片从死亡开始，以希望结束。虽没有到目的地伦敦，在命运的拉扯下，在法国街头开始了新的生活。 以斯里兰卡战乱背景、移民融合话题，与黑帮类型混合，在走向阳光的慢镜头和象鼻神的梦境中具有象征意义。影片的核心冲突真实，而结局梦幻，给社会以讽刺。 家庭梦的苦涩让他们自饮冷暖。使得颤抖而孤独的灵魂用力相拥。
4 ) 此处并非天堂
今年戛纳电影节，法国本土导演雅克·欧迪亚凭借一部《流浪的迪潘》夺得金棕榈最佳影片奖，让此前呼声颇高的侯孝贤屈居第二。这个结果，虽使华语媒体们耿耿于怀，但也在情理之中。今年主竞赛单元的五部法国片，被指责普遍质量低下，从电影节一开始就被各路影评人口诛笔伐。《流浪的迪潘》在电影节末段登场，来势匆匆，还不等人们回过味来就迅速夺金虽然颇具戏剧色彩，不过细想起来，电影扎实的剧本，紧张的枪战，再加上充满社会关怀的现实题材，每一个环节丝丝入扣，代表法国成熟电影工业的水准，兼具艺术性和商业性，将大奖颁给他是最保险的选择。更何况，新主席上任的电影节，总是有意无意地提携着本土作战的法国导演，担任今年评委会主席的科恩兄弟又是犯罪类型电影的拥趸，《流浪的迪潘》占尽天时地利人和。
出生于电影世家的雅克·欧迪亚近几年俨然法国最成功的类型片导演。在《流浪的迪潘》之前，他还算风光的履历表中就已有过三次入围戛纳金棕榈的战绩。2006年，讲述被音乐感化的房地产小混混的《我心遗忘的节奏》更是连夺凯撒奖八座奖杯，成为当年最大赢家。在电影创作中，欧迪亚不时显露出直指法国政治与社会现实问题的野心，并将其包裹在犯罪电影的外壳下，一边祭出扣人心悬的类型片段落，一边又通过日常生活的营造，提请观众那些看似遥远的不安因素其实近在咫尺。2009年，其讲述法国黑帮纠葛的《预言者》便是一例。到了《流浪的迪潘》，他大胆放弃法国明星演员梯队，启用三位毫无电影表演经验的斯里兰卡演员，用一部纯泰米尔语电影，勾划了一场发生在巴黎郊区的生活战争。
无论是密闭空间，还是开放地带，雅克·欧迪亚都非常擅长在电影中制造紧张气氛。《流浪的迪潘》开头，泰米尔猛虎组织在斯里兰卡内战中燃起的熊熊火焰，一下就将生死一线的残酷呈现于银幕之上。此后，当一位名叫雅丽尼的女人和素昧平生的迪潘在风中等待船只时，故事这才从绝地求生的窒息感中缓缓显示出一丝生机。为了渡洋避难，雅丽尼和迪潘伪装夫妇取得了护照，加入到他们这个临时家庭中的还有一名叫做伊莱雅的孤女。空间的变化为电影注入了不一样的气质，《流浪的迪潘》好似一部制作精良的纪录片，亦步亦趋地跟随着三位难民，拍摄他们试图融入法国主流社会的挣扎与无奈。当战火归于平静，黑暗中忽明忽现的灯光向观众逼近，不安的感觉笼罩全身。这微弱的亮光，其实只是迪潘贩卖的闪光头饰，它们仿佛微弱的希望之光，蕴藏着千般心酸，却支撑着迪潘卑下的生活。同时，电影仍没有忘记处理更为复杂的主题：难民间的情感培养。在这里，雅克·欧迪亚结合了社会剧和爱情剧的拍摄方式，一面向外探索移民朝不保夕的工作与生存，一面向内探索着临时家庭成员间的漫长的认同与磨合。虽然生存条件恶劣，同是天涯沦落人的悲悯消解了个体的对峙，不时出现的幽默亮点也让故事逐渐拥有了更多温暖的底色。
电影时刻关注难民融于主流社会的艰辛是当前法国电影一大流行主题，从《触不可及》到《桑巴》，种族、宗教矛盾日益尖锐的当下，这一议题无疑彰显了法国电影界的现实关切。随着欧洲政治难民危机的日益加剧，《流浪的迪潘》更现实出了其介入现实的政治野心。
作为一名千辛万苦来到欧洲的政治难民，迪潘无法逃脱对过去的记忆，彼时，作为游击队员的他就好像热带雨林中脆弱的动物，只能无奈地将自己庞大的身躯掩藏在树叶之后。欧迪亚两次重复使用“大象”的意向，无疑表明了这一点。然而，法国也并非安居乐业的天堂，逃离战争的迪潘不过是从一片丛林来到了另一片森林，帮派丛生的郊区廉租房里，火拼和对抗仍旧是生活的主旋律。以处理暴力闻名的雅克·欧迪亚在故事的开头就埋下了令人不安的暗线。这条闪烁着火光的导火索引向叙事的爆炸，迷失无助的移民，将最终成为混乱社会的受害者。此处与彼处，并未见得有多少不同。
和《预言家》一样，《流浪的迪潘》的黑色暴力离日常生活仅一步之遥，雅丽尼为了赚钱补贴家用，在小区的一家黑帮老大家做护工，平日里与她和善有加的混混们，下一秒就有可能拿着冲锋枪冲出房门上街火拼。影片小心翼翼地保持着叙事节奏的不温不火，营造出一种家长里短的气氛，欧迪亚慢条斯理地积累情绪，直到最后的绝望爆发。通过《流浪的迪潘》，雅克·欧迪亚完成了对斯里兰卡政治冲突及欧洲经济动乱的双重批判，他并没有以高高在上的姿态试图拯救第三世界人民，而是充满同情地为他们设计暴力反抗的唯一出路。电影包含了对于战争的细致描摹，也着重刻画了法国贫民窟街区的惨淡现状。如果说，电影中难民之间，甚至难民与小混混之间培养起的细微情感给人以短暂的希望，那么电影后半段的急转直下则表达了导演的绝望。然而在这里，欧迪亚却显示出了自己的短板，或者说，在对现实题材的处理中，看似漂亮的类型电影捉襟见肘，甚至将电影原本浓郁的社会诉求推向了虚无——也许是出于商业发行的考量，雅克·欧迪亚画蛇添足地为电影设计了一段大团圆尾声，这也被认为是电影唯一的败笔，这颗抚慰人心的糖衣炮弹，不仅削弱了电影黑色暴力的狠劲，更降低了通篇的批判力度。除此之外，滴水不漏的剧本已是难得，素人演员真切感人的表演，又为电影增添诸多光彩。
《21世纪经济报道》
5 ) 众生皆苦，何以为家
众生皆苦，何以为家 《流浪的潘迪》2015年金棕榈最佳影片，当时还想不明白为什么这部影片会力压《刺客聂隐娘》夺魁，现在看完这部影片后，或许能够服气。这部影片故事通顺流畅，又抓住了法国包括整个欧洲的命门热点——战争难民，加上其他影片较以往戛纳电影都略显平庸，占尽天时地利人和的《潘迪》在这一届平庸的戛纳似乎理所当然的胜出了。这部影片并没有刻意的渲染压抑悲伤的格调，甚至还有一点温情的氛围，但是这却是我看过的最让我感到压抑的电影之一，那种感同身受的压抑让我有点喘不过气来。 男主人公是斯里兰卡内战中失败的一方，女主和小女孩是因为战争流离失所，失去亲人的难民，三个人为了得到政治庇护假装组成了假的家庭，尽管破绽重重，但办理手续的公职人员还是见怪不怪的默许了他们的谎言，仿佛在这个大地上每天都发生着这样的事情。他们终于辗转颠簸到了法国，这个离家万里的地方，成为了难民寄居在法国。对在法国贫民区的三人的各方面不惜笔墨的刻画，表现，是这部电影最让人难受的地方，流离失所，远渡他乡的无所适从，无法融入，被当做异类排挤的自卑以及战争留下的难以抹去的心理创伤，都在影片中表现得淋漓尽致，这三个人可以说是整个中东难民在欧洲寄人篱下的缩影，也是他们内心的真实写照。如果没有战乱，哪怕有一点点的希望，谁愿意离开故土，谁愿意来到异国他乡，寄人篱下，受尽白眼和屈辱，人们都看到了难民疯了一般的涌入欧洲，但是谁又能看到难民潮背后的无奈与辛酸。纵使电影刻意地减少这些负面的表现手法，纵使他们一家人再怎么其乐融融，我还是能窥见他们心中的悲哀与痛苦，那是时间无法冲淡，笑容无法掩盖的悲哀，最让人难受的是这些事情真实存在，甚至比电影中刻画的要悲哀数十倍，这让我想到了《1942》中河南逃荒难民的那种绝望，那种让人无力的悲哀，这是导演再怎么刻意美化，刻意掩饰，都无法抹去的，人类的共情能力尤其是对悲剧的共情，是难以想象的强大。 再回到影片，与《小偷家族》家庭结构类似的组建家庭，本就应该是各取所需，毫无感情可言的，但是与众多母爱泛滥的电影不同，这部电影先动情的竟然是男主，这个杀人不眨眼，对烧毁几座学校觉得不值一提的军队机器。事实证明，战争创伤最严重的其实是军人，最容易对战争进行反思的也还是军人，他也曾有过美好的家庭，但是他的家庭却在战火中支离破碎，而造成这一切的，在男主看来，是他一手造成的，失去了才愈加珍惜，所以当他死里逃生的时候，当他再一次有机会得到家庭的时候，他想好好守护家庭，他想过老婆孩子热炕头的日子，去他妈的战争，去他妈的政治信仰，老子只想好好活着，所以当军队再次找到他希望卷土重来的时候，昔日狂热的战争分子的他拒绝了，所以当黑帮的存在威胁到他的家人时，他选择了与黑帮决斗来守护自己的家。 结尾突然的黑帮决斗让整个电影到达了所谓的高潮也在教父式的开头中戛然而止，或许说，整部电影都是性冷谈，在极其理智的视角下让我们感受导演所要表达的东西，最后的戛然而止，或许只是对难民们无尽的苦难的一种理想化的解脱。战争一旦从潘多拉魔盒中被释放，带来的永远是平民的无尽的苦难，终生皆苦，无数个潘迪都在流浪着，或许也早已倒在了途中，他们是谁的父亲，谁的丈夫，又是谁的儿子？他们何以为家？他们只能流浪。 （中东难民问题是欧洲人自食其果，他们挑拨战争，也吃到了战争的恶果，难民把欧洲搞成什么鬼样子大家都有目共睹，所以不要再装圣母说什么要收留难民，难道你想让中国的某个城市变成巴黎？变成柏林那样？我是同情难民，但是我坚决反对像欧洲那样无条件的收留他们。） —— 观《流浪的潘迪》有感 2020 3 26 张浅止
6 ) འཁྱམ་པོ་ཐུབ་ཕུན།
༡. གློག་བརྙན་གྱི་ནང་དོན་མདོར་བསྡུས།
རྒྱལ་ཁོངས་གཅིག་ཀྱང་ཤ་ཁྲག་གི་འབྲེལ་བ་མེད་ཅིང་ཕན་ཚུན་རྒྱུས་མེད་པའི་སྤྱིར་བཏང་གི་ལོ་ན་ཆེ་ཆུང་མི་གཅིག་པའི་མི་སྣ་གསུམ་རང་རྒྱལ་གྱི་ནང་འཁྲུག་ལ་གཞོལ་ནས་ཧྥ་རན་སིན་ལ་ཐོན་ནས་ཐོབ་ཐང་རྫུན་མས་གནས་དེར་འཚོ་ཐབས་བྱས། ཁྱིམ་ཚང་བཅོས་མ་དང་འབྲེལ་བ་བཅོས་མ། ཁོར་ཡུག་རྒྱུས་མེད་ཅིག་ནས་འཚོ་བ་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣེ་བཟུང་ནས་ཁོར་ཡུག་ཧ་ཅང་འཇིག་སྣང་གི་ཁེངས་བའི་ནག་ཚོགས་ཀྱི་གཞིས་ར་འདིའི་ཅིས་ཀྱང་འཚོ་གནས་ལ་གོམས་ཐབས་བྱས། ལྷིང་འཇགས་རེ་ཞིག་གིས་ཁོ་ཚོས་འདི་ནས་གནས་ཐབས་ཀྱི་ལམ་བུ་ཞིག་རྙེད་མོད། ཡིན་ན་ཡང་རྒྱུན་མི་ཆད་པའི་འཇིགས་སྐུལ་དང་དམར་གསོད་ཀྱི་བོའུ་སྒྲ་ལས་གནས་དེར་གཏན་དུ་བྲལ་འདོད་ཀྱི་འདུན་པ་དྲག་ཏུ་འཕྱུར་ནས་གནས་གཞན་ཞིག་ལ་འགྲོ་བའི་སྟ་གོན་བྱེད་ནས་ལམ་ལ་མཆིས། ཡིན་ན་ཡང་དྲག་སྤྱོད་དང་དམར་གསོད་ཀྱི་གཡལ་སར་ཞུགས་མྱོང་མཁན་གྱི་སྐྱེས་པ་ཐུབ་ཕུན་ལ་མཚོན་ན་འདི་ནི་གཞོལ་དགོས་བ་ཞིག་གང་ནས་ཡིན། དེ་བས་ཁོས་གསར་དུ་བཙུགས་པའི་ཁྱིམ་གཞི་འདི་ལ་རེ་ལྟོས་ཆེན་པོ་བྱེད་ཡོད་པས། ད་ནི་འདི་ལྟར་ཐོར་ཞིག་འགྲོ་བ་ནི་ཁོ་ལ་མཚོན་ན་སྲོག་ལས་ཀྱང་གྱོང་གུད་ཆེ་བ་ཞིག་ཡིན་པས། རེ་བ་ཆེན་པོ་བཅིངས་ཡོད།
༢. གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་བཀོད་སྒྲིག་གི་མཚོན་དོན།
ལར་ན་གློག་བརྙན་ནི་མི་སྣའི་འགལ་འདུ་དང་བྲལ་ཐབས་མེད་ཅིང་། དེའི་ཁྲོད་ཀྱི་མི་སྣ་ལ་ལ་ཞིག་གིས་མི་སྒེར་གང་རུང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་མཚོན་མོད། འོན་ཀྱང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་སྤྱི་མཚོན་པ་ཡང་ཡོད་པས། མཐའ་ཅིག་ཏུ་མི་སྒེར་གྱི་ཕྱི་ནང་གི་ཉམས་འགྱུར་མཚོན་པ་ཞིག་ཀྱང་མིན་ངེས། དེ་བས་མི་སྣ་ལ་ལ་ཞིག་གིས་ཆབ་དཔལ་རིག་གསུམ་གང་རུང་ཞིག་མཚོན་པ་དང་། མི་སྒེར་རམ་ཚོགས་པ། མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁབ་གེ་མོའི་སྒྲིག་འཛུགས་དང་དམིགས་ཡུལ། ལམ་ལུགས་དང་རང་ལུགས་ཀྱི་རྗེས་ཤུལ་མཚོན་པ་དང་དེ་དག་གང་རུང་དང་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས་མཚོན་པ་མང་ངོ་། དེ་བས་གློག་བརྙན་གྲགས་ཅན་ཚོའི་བསམ་བློ་དགོངས་སྟོན་དེ་ལྟར་རྟོགས་སླ་བ་ཞིག་ག་ལ་ཡིན། མཚམས་རེ་གསར་རྙིང་གི་འགའ་འདུ་ཡང་མཚོན་པ་ཡོད། མདོར་ན་མི་སེམས་ཀྱི་དྲན་ཚུལ་ལམ་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་ཤིག་དངོས་པོ་གེ་མོ་དང་མི་སྣ་གེ་མོའི་འགྲོ་འདུག་སྤྱོད་གསུམ་དང་ཁོར་ཡུག་རྟོག་བཟོའི་ཁྲོད་དུ་གསར་བཞེངས་བྱས་མི་ཚོར་ཁོ་ཚོའི་ཕྱི་ནང་གསང་གསུམ་ལ་སྔོག་འདོན་བྱེད་དུ་བཅུག་ནས་ཡང་སྙིང་ངམ་སྙིང་བོ་དེ་དག་འཚོལ་བའི་ལམ་དུ་ཁྲིད་པ་ཡང་མང་ངོ་། དེ་བས་གློག་བརྙན་འདིའི་ཁྲོད་ཀྱི་མི་སྣ་སོ་སོའི་ལོ་དང་ཐོབ་ཐང་། ཕན་ཚུན་གྱི་འབྲེལ་བ་མི་གཅིག་པ་འདི་ལས་མི་སུ་དང་གང་ཞིག་ཡིན་རུང་འདི་ལྟར་ཐུན་མོང་ལ་འདྲ་གཤིས་ཤིག་ཡོད་པའི་བདེན་པ་དངོས་ཡོད་གནས་ཚུལ་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལ་ལོ་ཆེ་ཆུང་གི་དབྱེ་བ་མེད་པར་མི་སུས་ཀྱང་འཚོལ་སྙེག་དང་ཕུགས་ཀྱི་རེ་བར་གཉར་ཡོད། དམག་འཁྲུག་ནི་འགྲོ་བ་མིའི་རིགས་ཀྱི་ནད་ཡམས་ཆེ་ཆེ་ཤོས་དེ་ཡིན། ནད་ཡམས་འདི་དང་བྲལ་འདོད་ནི་མི་བུ་གང་གིས་ཀྱང་བཅོས་མིན་གྱི་རེ་བ་ཉག་ཅིག་རེད། དཔེར་ན། མི་སྣ་བཀོད་སྒྲིག་གི་ཐད་ནས་གློག་བརྙན་གྲགས་ཅན ༼སྦྲུལ་སྐུ་ཆུང་ཆུང༽ 《小活佛》འདིའི་ཁྲོད་ཀྱི་སྤྲུལ་སྐུ་གསུམ་ནི་མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁོངས་མི་གཅིག་ཅིང་། ཆོས་ལུགས་དད་མོས་དང་ཡུལ་སྲོལ་གོམས་གཤིས་མི་གཅིགཔ། ལུས་རྟེན་ཕོ་མོའི་དབྱེ་བ་མེད་པར་དེ་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་ནང་བའི་ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ལྟ་དགོངས་ལྟར་མི་ཚང་མ་འདྲ་མཉམ་ཡིན་པ་དང་། སྐྱེ་བ་སྔ་ཕྱིའམ་རྣམ་ཤེས་ཁས་ལེན་པའི་ཐུན་མིན་གྱི་ལྟ་བ་དེ་ཚོ་མཚོན་བྱེད་ཡིན་པ་ལས་མི་དེ་ཚོ་སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་པ་ཁོ་ན་བརྗོད་པའམ་མཚོན་པ་གཅིག་པུ་མ་ཡིན་ནོ། ། ༼ཆགས་བཅད༽《色戒》འདིའི་ཁྲོད་སྐྱེས་པ་ནི་ཆབ་སྲིད་ཀྱི་སྲོག་ཆགས་ཤིག་ཡིན་པ་མཚོན་ཅིང་། བུད་མེད་ནི་དེ་འབྲེལ་ཀྱི་ལག་ཆ་གཞན་ཅིག་ཡིན་པ་མཚོན་པར་བྱེད་དོ། ། ༼སེམས་ཐག་ཆོད་པའི་གྱེས་ཐོར༽《分手的决心》གློག་བརྙན་འདི་ཡང་གཙོ་འཁྲབ་སྐྱེས་མ་ཐང་བེ 汤唯 ཡིན་པས། འདིའི་སྔོན་གྱི་གློག་བརྙན་དེའི་ཁྲོད་ཀྱི་མཚོན་དོན་དང་ཕལ་ཆེར་གཅིག་པ་ལྟ་བུའི་མཚོན་དོན་མཚོན་པར་བྱེད་ཡོད། ༼ཨ་ཙ་རུས༽ 《小丑》མི་ནི་ལར་ན་གདོང་ལ་གདོང་འབོག་གྱོན་པའི་ཟོལ་བཅོས་ལ་དགའ་བ་མ་ཡིན་པར་བཟོ་བཅོས་ཀྱི་མི་ཚེ་ཞིག་འཁྲབ་དགོས་པས་ལན་པ་ཡིན། འདི་ནི་མིའི་བག་ཏུ་གཉར་བའི་གཤིས་ཀ་རེད། གདོང་འབོག་དེ་ཕུད་ནས་མི་ཚེ་རོལ་སྲོལ་ཅིག་མེད་པ་ལྟ་བུ་ཆགས་ཡོད།
༣. ནག་ཚོགས་དང་ཅི་ལྟར་ཉེ་བར་བཅར་ཀྱང་ཆེས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ནི་རང་ཉིད་དང་རྒྱང་དུ་གྱེས་བ་དེ་རེད།
བོད་པའི་སྲོལ་རྒྱུན་དུ་དུས་སྙིགས་ལྔ་བདོ་བའི་དུས་ཟེར་བའི་ཡང་སྙིང་ནི་རང་གིས་རང་ཉིད་བོར་བའི་དུས་ལ་ཟེར་བ་ལོས་ཡིན། རང་ངོ་རང་གིས་མ་ཟིན་ན། །རང་སྐྱོན་རང་གིས་མཐོང་བ་དཀའ། །དེ་བས་དུས་རྒྱུན་མི་ཚོས་ཆེས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ནི་ནད་ཡམས་དང་དམག་འཁྲུག ནག་ཚོགས་རེད་ཅེས་ཅི་ལྟར་གྲགས་ཀྱང་ཡང་སྙིང་རང་གིས་དང་ཉིད་ངོས་ཟིན་རྒྱུ་ནི་གལ་ཆེ་བས་འདི་ལས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ཞིག་གང་ནས་བཙལ་ཀྱང་རྙེད་རྒྱུ་མེད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །
༤. ཞི་བདེ་དང་དམག་འཁྲུག
འདི་ནི་མིའི་རིགས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་སུ་བྱུང་བའི་དངོས་བྱུང་གི་ལོ་ཟླ་འགྱུར་ལྡོག་རེད། ལར་ན་མི་རེ་རེ་ནས་ཐོབ་འདོད་པ་ནི་བདེ་བ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་གཏན་ནས་མི་འདྲ། ཐ་ན་དམིགས་ཡུལ་ཀྱང་གཅིག་པ་མིན། མིའི་གནད་དོན་མིས་ཐག་གིས་གཅོད་རྒྱུ་མ་གཏོགས་གཞན་གང་གིས་ཀྱང་ནུས་པ་མ་རེད། འདིའི་གོ་རྟོགས་འདི་ད་རུང་ཟད་མེད་པའི་མི་རིགས་ག་ཚོད་ཙིག་མེད་ཨང་། ད་དུང་ལྷ་ཀླུ་གཉན་གསུམ་དང་འཇིག་རྟེན་བྱེད་པོ་སོགས་ལ་སྐྱབས་བཅོལ་ཁོ་ནས་དུས་གདའ་བར་བྱེད་ཀྱིན་ཡོད། དེ་ལས་རྙོག་འཛིང་གི་རྒྱུན་ཆད་ཀྱིན་མེད། མིའི་རིགས་ལ་རེ་བ་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་བརྗིད་པོའམ་རླབས་ཆེ་བ་སྔ་མོ་ནས་བྱུང་སྲིད་ན་ཡང་དེ་དག་གི་དོན་གྱིས་དེ་བཞིན་དུ་ཐོན་གྱི་མེད། དེ་ནི་དོན་གྱིས་དམག་འཁྲུག་རེད། ནད་ཡམས་རེད། འདི་ལས་འཇིགས་པ་ཞིག་མིའི་རིགས་ལ་ཡོད་མི་སྲིད།
预想它会很差——戛纳上早被喷得不成样子。看下来，发现好像也没有那么差，尤其是很多人不待见的画风突变枪战乱入，挺好玩。虽然还有欧迪亚那种“身不在场”的常见桥段：动物意象，大特写以及短暂的平静，但相对于移民外来者主题，委实有点盲人摸大象的残缺臆想，以偏概全。
我觉得最后不合时宜的大团圆不过是迪潘的想象
想拍类型片就别藏着掖着了
看来哪国的看门扫地僧都是战斗力爆表的存在。电光猫耳街头小贩浮出黑夜。科恩兄弟和多兰评委会选出来的金棕榈⚆_⚆
达内兄弟式开场，肯洛奇式结尾。没想到在如此朴素的题材中竟加入了这么多熟稔的商业元素，人物像剥洋葱般，表面是窘迫，剥一层是酸楚，再剥一层，则是实打实的光芒。
还是雅克·欧迪亚水准之作，（就算值不了金棕榈）。假家人赛真情，而世界的真相却猛于炮火 。
是好看的电影，但仍算是近年来最失望的一部金棕榈。欧迪亚到底是个怎么样的人？三番五次如此着迷刻画黑帮流氓，却又有着超级细腻的细节幻境。结尾那段在我看来是非常明显的虚构，表达一个美好愿景而已，跟小时代一样。我没搞错吧？
因逃亡而临时组建伪家庭，三人都随着新生活而趋于被角色带入。但本片其实比较悲观，逃难者遇到的安逸，往往是暂时的。当母亲的自私欲望、父亲的士兵野性回归时，不惊讶不震撼，更多是悲哀。结尾虽是开放式，但我认定那是想象，太过美好、理想，跟影片是割裂的，且“女儿”没长大，两人却已生出了孩子。
命运让迪潘面无表情，无论多么低贱，仍保有男人的勇气。听洗澡声时的悸动、送她野花时的羞赧、看翡翠项链时的困窘，融汇成他对生活抱有的最后一次期望。当临时妻子嘲笑他不切实际的家庭幻梦时，他只好佯装镇定倒一杯水，饮下全部苦涩。斯里兰卡的创伤巴黎愈合，不过都是寂寞的灵魂，请颤抖着用力相拥。
很喜欢里面的黑帮小头目，意外的温情
欧迪亚新作，2015戛纳金棕榈。1.将斯里兰卡战乱背景、移民融合话题与黑帮类型片共冶一炉,拍得精致好看,但欠缺力度和深度,实属21世纪最水金棕榈。2.逆光慢镜:走向阳光；重复梦境:象鼻神。3.高潮精彩:孤胆复仇入虎穴,烟雾迷蒙攀楼梯。4.收尾有待商榷,如幻梦般的爱抚。5.金棕榈还真该给侯孝贤。（8.3/10）
就是觉得黑帮男很像诺顿
4.5 三个陌生人，斯里兰卡的战争难民，来到法国组成移民“家庭”，却陷入当地黑帮争斗。本有点杂糅俗套的一个故事，却因为细致的人物刻画和用心的细节变得不同，家庭戏寥寥数笔让三个人都性格鲜明。更别提火并后拍得有多劲了！欧迪亚就这样拿下金棕榈了，敢情前半程的法国烂片都是垫背的
剧情走向出人意料，可惜风格太平庸了。大象和难民，不能再明显的政治符号。这该是史上最水的金棕榈了吧～
我原本以为走向会是，无论斯里兰卡还是巴黎斯坦，全世界的水深火热都长得一副模样，没想到... 15.12.26 @中国电影资料馆
对法国留学狗来说太有代入感了。观影过程完全不知剧情走向，最后一段黑帮大战非常精彩，结尾差。总的来说是部佳作，但金棕榈的帽子还是有点过大了，至少应该是近十年来最没存在感的金棕榈吧。
难道这个结局比较对科恩兄弟的口味才给的金棕榈？
也想要一个敢为你出生入死的男人.....
这片儿真是呵呵呵……前一半[伏尔泰的错误]后一半[怒火青春]嘛，这都得了奖，真是心疼侯掰掰。移民这种话题柯西胥波查布都快拍烂了，结果跟风的拿了金棕榈……按说假装家庭这个这么强戏剧的点完全可以写得更好（这一点上就连法哈蒂都比这个强），为啥非要跟黑帮片拼一起？拍暴力就高级了？？
我是真心喜欢Audiard的 但是“主角太丑严重不适”症状再次出现也不是我的错 前半截儿丑得我都睡过去了 后半截儿嗙嗙嗙一阵打搞得我又睡不着 要命了